-
1399/11/25
-
مهندس محمدخانی
-
-
1748
در زراعت گياهان دارويي بايد به اين نکات توجه داشت:
بديهي است که توليد انبوه گياهان دارويي به معني حذف گياهان زراعي و باغي و يا رقابت با آنها نمي باشد ، چرا که اين گياهان به واسطه دامنه وسيع تاريخ کاشت ، سازگاري هاي ويژه با اقليم ، تحمل به کم آبي در برخي گونه ها، امکان کاشت به صورت حاشيه اي و يا در فضاهاي سبز و همچنين اراضي نامرغوب ، عملا رقيب جدي براي گياهان زراعي و يا باغي نمي باشند.
هر گياه دارويي با جابه جايي از رويشگاه اصلي خواص دارويي خود را از دست نخواهد داد. بنابراين با رعايت اصول به زراعي و اعمال تيمارهاي مناسب ، مي توان ضمن افزايش کميت مواد موثره ، کيفيت را نيز تا حد مطلوبي حفظ نمود.
به طور کلي در ايران مصرف سرانه نهاده هاي شيميايي (کود ، سم ، هورمون و...) نسبت به کشورهاي پيشرفته کمتر بوده و امکان زراعت ارگانيک گياهان دارويي در ايران عملي تر است. بنابراين در تنوع گونه اي گياهان دارويي و محصولات منحصر به فرد آن ، سلامت اين محصولات از عوامل مهم موفقيت در بازارهاي جهاني خواهد بود
در استان خوزستان 180 گونه دارويي بيشترين مصارف عمومي بوده شناسايي ومعرفي گرديده است. در اين مجموعه ، گياهان اسانس دار از اولويت خاصي برخوردار مي باشند. که در ادامه تعدادي از گونه هاي عمده آن ها معرفي مي شوند. علاوه بر گونه هاي اسانس دار و معطر تعدادي ديگر از گياهان دارويي بومي و غير بومي که داراي استعداد مناسبي براي توليد و احتمالا مواد موثره هستند، در صورت بازاريابي ، قابليت توسعه کشت در استان خوزستان را دارا مي باشند.
- اسفرزه
- بابونه
- بذرالبنج
- بومادران
- تيغنک
- چز
- خارمريم
- ختمي
- خلال دندان
- زوفا
- عدس تلخ
- کرفس کوهي
- گاوزبان
- نعناع فلفلي
- هميشه بهار
- صبر زرد
- سعد کوفي
- خاکشير
- زعتر
- مورد معطر
- يونجه زرد
- کاسني