-
1399/10/18
-
مهندس محمدخانی
-
-
2899
- طبق گزارش فائو در سال 2017 چهار توليد کننده اصلي گوسفند که 46 درصد توليد جهاني را دارند عبارت بودند از چين ، اتحاديه اروپا ، استراليا و نيوزلند /
- حدود 75 درصد صادرات جهاني گوشت گوسفند مربوط به دو کشور استراليا 38 درصد و نيوزلند 36 درصد مي باشد.
- پنج واردکننده اصلي گوشت گوسفند از استراليا در سال 2017 عبارت بودند از چين ،آمريکا ، امارات متحده عربي ، عربستان سعودي و مالزي.
- همچنين پنج وارد کننده اصلي گوشت گوسفند از نيوزلند کشورهاي انگليس ،آمريکا ،آلمان و عربستان سعودي بود.
- براساس گزارش سازمان جهاني فائو در سال 2015 ، مصرف سرانه گوشت در جهان حدود 41.3 کيلوگرم بود که تخمين زده شده است با توجه به رشد جمعيت جهاني در سال 2030 به حدود 35.5 کيلوگرم مي باشد که 12.5 کيلوگرم آن از گوشت قرمز و 23 کيلوگرم از گوشت طيور مي باشد.
- در گزارشي آمده است که تعداد بره هاي از شير گرفته شده به ازاي هر 10راس ميش به عنوان يکي از شاخص هاي کيفيت سيستم پرورشي دام سبک ، براساس موقعيت جغرافيايي،نژاد، سطح تغذيه ، دو يا چندقلوزا بودن و مرگ و مير در بين کشورهاي مختلف تفاوت بسياري دارد.
- در ايران نرخ توليد بره براي هر 100 راس ميش حدود 70 تا 80 درصد در سال است.
طبق گزارش معاونت امور توليدات دامي کشور ، در سال 1397 تعداد 45.6 ميليون راس گوسفند و 18.1 ميليون راس بز توسط دامداران و عشاير در کشور پرورش داده شده است. همچنين در اين سال حدود 830 هزار تن گوشت قرمز توليد شده بود که حدود 265 هزار تن آن مربوط به کشتار گوسفندان و حدود 84.5 هزار تن آن از کشتار بزها بدست آمده بود.
با توجه به نياز داخلي مقدار 159 هزار تن گوشت قرمز(حدود 15 تا 20 درصد کل نياز کشور) نيز در سال 1397 از طريق واردات تامين شده است .
جمع بندي:
با توجه به جمعيت چين اين کشور بزرگترين واردکننده محصولات دامي است. لذا با توجه به روابط اقتصادي وسيع بين دو کشور، مي توان از اين موقعيت به عنوان يک فرصت اقتصادي مناسب بهره برداري نمود.
نرخ بره دهي در گله هاي ايراني با ميانگين جهاني تفاوت زيادي دارد و اين بيانگر سنتي بودن پرورش گوسفند در ايران است.
اگرچه ايران بعد از نيوزلند و استراليا يکي از بزرگترين پرورش دهندگان دام سبک است ولي هنوز توليد داخل ، تامين کننده نياز کشور نيست و اسن کمبود با واردات تامين مي شود. اين موضوع ناشي از اختلاف راندمان توليد پرورش گوسفند در ايران با ميانگين جهاني است. به نوعي اين اختلاف بيانگر خلاء علمي در سطح جامعه دامپروري کشور مي باشد.
پرورش گوسفند در استراليا
سيستم هاي يکپارچه مديريتي بزرگ مثل تعاوني هاي توليدي، در جلب سرمايه هاي دولتي و خصوصي موفق تر عمل مي نمايند.
در اين سيستم ها با اجراي مطلوب تر برنامه هاي علمي در خصوص تغذيه و اصلاح نژاد مي توان ارتقاء و سودآوري سيستم پرورشي را فراهم نمود. در اسپانيا با اجراي منسجم اين سيستم مديريتي ، نرخ توليد بره به ازاي هر ميش تا 1.4 بره در هر زايمان و درآمد واحدها به ازاي هر ميش در سال تا حدود 340 يورو افزايش يافته است.
مشخص شده که در اسپانيا از بين انواع سيستمهاي پرورشي مدل پرورشي چرا به همراه تغذيه تکميلي يا همان سيستم مخلوط دامي - زراعي اقتصادي ترين و پربازده ترين مدل بوده است. اين سيستم پرورشي علاوه بر استفاده مناسب از مراتع ، با تغذيه تکميلي غلات و بهره گيري از ضايعات بخش کشاورزي بيشترين راندمان رشد و توليد را در بخش پرورش دام سبک داشته است.
پرورش گوسفند در مکزيک:
بهترين سيستم مديريتي براي توليد بره در منطقه فلات مرتفع مرکزي مکزيک، سيستم پرورشي چرا بعلاوه تغذيه تکميلي غلات يا همان سيستم مخلوط دامي - زراعي مي باشد. در مناطق روستايي مرکز مکزيک ، عامل اصلي در تعيين اندازه گله، ميزان دسترسي به کاه ذرت مي باشد. جهت تامين خوراک دام ها، بخش زيادي از علوفه کامل ذرت براي تهيه سيلاژ به کار برده مي شود/
پرورش گوسفند در استراليا
شاخصه پرورش گوسفند در استراليا ، مديريت گله هاي بزرگ در سيستم هاي مختلط دامي - کشاورزي و توليد بيشتر پشم است. نرخ وزن - بره توليدي به ازاي هر راس ميش 110 کيلوگرم نسبت به ساير کشورها خيلي بالاتر است. شايد نرخ از شيرگيري بره در سيستم استراليايي نسبت به سيستم هاي اروپايي کمتر است ولي بازده اقتصادي در گله هاي استراليا با وجود عدم دريافت کمک هاي دولتي و تکيه بيشتر بر سيستم چرا حاصل شده است.
پرورش گوسفند در ترکيه
ترکيه يک کشوري در مسير توسعه مي باشد. توليد فراورده هاي دامي جزو فعاليت هاي اقتصادي مهم در اين کشور بوده ولي تامين کننده نياز داخلي نمي باشد.
در ترکيه تنوع نژادي گوسفندي بسيار زياد بود و از دام هاي کم بازده تا گوسفندان پربازده بومي مثل آواس در اين کشور وجود دارد. به طور متوسط افزايش وزن روزانه در سيستم هاي پروار حدود 200 تا 275 گرم مي باشد.
تلاش هاي اين کشور در استفاده از آميخته گري در افزايش توليد کمک چنداني به صنعت دام سبک اين کشور نکرده است. از دلايل مهم اين مشکل، عدم سازگاري مطلوب اين آميخته ها با شرايط محيطي ترکيه ، بيماري ها و کم تر بودن راندمان جفت گيري آنها بوده است.
پرورش گوسفند در چين
سيستم مديريتي مختلط کشاورزي - دامي به دليل رابطه بين محصولات زراعي و دامي از نظر استفاده از منابع و توليد درآمد نقش مهمي در امنيت غذايي چين دارد. در اين سيستم توليد دام تخصصي و بازار محور است . اعمال مديريت هاي علمي به نحوه مناسبي در اين سيستم قابل اجرا است.
سيستم هاي صنعتي بسيار پرهزينه بوده و اثرات مخرب زيست محيطي آنها براي اين کشور در بردارد. همچنين فشار اقتصادي اين مدل توليدي بر دولت بيشتر مي باشد.
نياز غذايي فزاينده اين کشور و به منظور حفظ امنيت غذايي باعث شده که چين به دنبال ارتقاء سيستم هاي پرورشي در کشور خود باشد و تلاش نمايد که به جاي افزايش واردات محصولات دامي به افزايش واردات نهادهاي خوراکي براي دام هاي پرورشي در اين کشور ، تغيير سياست دهد.
پيش بيني هاي بيانگر اين موضوع است که در آينده جمعيت چين ، يکي از بزرگترين مصرف کننده محصولات دامي و همچنين خوراک دامي خواهد بود. اين موضوع در برنامه هاي سيسات گذاري کلان اقتصادي ساير کشورها و خصوصا ايران بايد لحاظ شود.
پرورش گوسفند در نيوزلند
از ويژگي هاي پرورش دام درنيوزلند ، پرورش توام گاو گوشتي به همراه گوسفند مي باشد. در اين مدل پرورشي دامدار در تامين خوراک آنها انعطاف پذيري مديريتي بيشتري دارد.
در اين کشور استفاده گسترده از فنس هاي الکتريکي کمک زيادي به برنامه مديريت چراي دام ها و کنترل شدت مصرف گياهان مرتعي نموده است.
به کارگيري تکنيک هاي مديريتي دام به همراه برنامه هايي براي بهبود توليد و کيفيت مراتع از طريق کود، فنس، کاشت مراتع اصلاح شده باعث ارتقا مديريت پرورش دام سبک و خصوصا افزايش درصد بره زايي به بيش از 122 و گاها 138 درصد شده است.
برنامه هاي اصلاح نژادي و آميخته گري در نيوزلند به صورت کنترل شده و ايزوله انجام شده و پس از سالها مطالعه روي آنها ، نتايج اصلاح نژاد شده و مورد تاييد مراکز مربوطه ، براي استفاده دامداران ارائه مي شود.
صنعت توليد گوشت گوسفند در نيوزلند کاملا بازار محور بوده و فعاليت شديد زنجيره هاي عرضه مداوم گوسفند براي صادرات يک اصل در اين کشور است.